آمریکا شناسی(6)
مستعمره نشینان اولیه
اوایل قرن شانزدهم شاهد آغاز موج عظیم مهاجرت ها از اروپا به سمت آمریکاى شمالى بود. این حرکت عظیم که بیش از 3 قرن به طول انجامید، از یک مشت مستعمره نشین انگلیسى آغاز و به سیل میلیون ها تازه وارد انجامید. تازه واردین با انگیزه هاى قوى، تمدنى نوین را در بخش شمالى قاره پابرجا ساختند.
اولین مهاجرین انگلیسى به آمریکاى کنونى مدت زیادى پس از آن که مستعمرات اسپانیا درمکزیک، هند غربى (West Indies) و آمریکاى جنوبى مستقر شده بودند، از آتلانتیک عبور کردند.
همچون تمامى مسافرین اولیه به د نیاى جدید، مهاجرین انگلیسى نیز در کشتى هاى کوچک و پر از ازدحام وارد شدند. آن ها در طول سفر 6 تا 12 هفته اى خود، نحیف و لاغر شده و بسیارى نیز از بیمارى جان سپردند. برخى از کشتى ها دستخوش طوفان شده و بسیارى نیز در دریا مفقود شدند.
بسیارى از اروپاییان مهاجر بدلیل فشار سیاسى، در پى آزادی مذهبى، و یا موقعیت هاى بهتر که همگى آن ها در کشورشان ممنوع و یا محدود بود خانه و کاشانه خود را در وطن رها مى کردند. بین سال هاى 1620 و 1635، فشار اقتصادى عظیمى بر انگلستان مستولى شد. افراد زیادى بیکار گشتند. حتى افراد ماهر نیز به سختى نان روزانه خود را بدست می آوردند. محصول کم نیز به این نابسامانى افزود. به علاوه، انقلاب صنعتى صنعت نوپاى پارچه بافى را به ارمغان آورده بود که خود نیاز به تهیه هر چه بیشتر پشم و نخ داشت تا بتواند چرخ هاى این صنعت را بچرخاند. صاحبان زمین، مزارع را بسته و روستا نشینان را اخراج کرده تا به ترویج و پرورش گوسفند بپردازند. گسترش مستعمراتى روزنه اى بود براى این جمعیت انبوه از روستانشینان جابجا شده.
اولین نگاه مستعمره نشینان به این سرزمین نوین چیزى غیر از یک دور نماى پر از درختان انبوه نبود. مهاجرین به احتمال زیاد بدون کمک سرخ پوستان مهمان نواز هرگز جان سالم به در نمى بردند. این سرخپوستان به آن ها طریق کشت و رشد گیاهان بومى از قبیل کدو، کدو تنبل، لوبیا و ذرت را یاد دادند. به علاوه، جنگل هاى وسیع و دست نخورده ساحل شرقى به امتداد 2100 کیلومتر نیز منبع سرشار هیزم به شمار می رفت. آن ها همچنین مواد خام بی شمارى را که بمصرف خانه سازى، اثاثیه، کشتى و کالاهاى سود ده براى صادرات به کار می رفت در اختیارشان قرار دادند.
گرچه این قاره جدید از برکات طبیعى سرشار بود ولى داد و ستد با قاره اروپا تا حد زیادى براى مستعمره نشینان به ویژه براى اقلامى که قادر به تولید آن نبودند، حیاتى بود. سواحل کشور به خوبی به استفاده این مهاجرین رسیدند و سراسر این سواحل راه هاى ورود آبی و بندرگاه هاى فراوان در اختیار آن ها گذاشت. تنها دو منطقه، کارولیناى شمالى و نیوجرسى جنوبى، فاقد اسکله براى کشتى هاى اقیانوس پیما بودند.
ادامه دارد....
