رفقای همیشگی

وبلاگ بچه های اردوی یاوران امین 3

وبلاگ بچه های اردوی یاوران امین 3

طبقه بندی موضوعی
پیام های کوتاه
آخرین نظرات
نویسندگان

نیت کنید و اشاره فرمایید

قالب میهن بلاگ

فال حافظ

۳۳ مطلب در بهمن ۱۳۹۲ ثبت شده است

۲۹بهمن

۲۷بهمن



کوره آهنگری که در قدیم با ذغال سنگ و زغل چوب و در عصر حاضر با برق و نفت و گاز روشن می شود، برای جدا کردن آهن از سنگ و گداختن آهن به کار می رود. در کوره، آهن را تا آن اندازه حرارت می دهند که به صورت مذاب درآید و از آهن مذاب برای ساختن آلات و ابزار زندگی استفاده می کنند.


برای گداختن آهن رسم و قاعده برای آن است که درجه حرارت کوره آهنگری را تدریجاً بالا می برند تا آهن سرد به تدریج حرارت بگیرد و گذاخته و مذاب گردد. چه آهنها بعضاً این خاصیت را دارند که چنانچه غفلتاً در معرض حرارت شدید و چند صد درجه قرار گیرند، سخت گداخته می شوند و با صداهای مهیبی منفجر شده از «از کوره در میروند» یعنی به خارج پرتاب می شوند.


افراد سربع التأثر و عصبی مزاج اگر در مقابل حوادث غیر مترقبه قرار گیرند، آتش خشم و غضبشان چنان زبانه می کشد که به مثابه همان آهن گداخته از کوره اعتدال خارج می شوند و اعمالی غیر منتظره از آنها سر می زند که پس از فروکش کردن و اطفای نایره غضب از کرده پشیمان می شوند و اظهار ندامت می کنند.


غرض از تمهید مقدمه بالا این است که چون اعمال غیر طبیعی و غیر ارادی ناشی از افراد عصبی مزاج، با انفجار و از کوره در رفتن آهن گداخته تشابه دارد؛ لذا اصطلاح از کوره در رفتن در مورد افراد تندخو و خشمگین که قدرت توانایی کنترل اعصاب را ندارند معانی و مفاهیم مجازی پیدا کرده است.

۲۷بهمن


حکیم وارسته و ظریف گوئى می‌گوید اگر دو تیغ و دو شمشیر، با هم برخورد آرام و متین داشته باشند، یکدیگر را تند می‌کنند، آنچنان که دیده‌ایم ، تیغ داران براى تند و تیز شدن تیغشان آن‌ها را به یکدیگر می‌مالند، ولى هرگاه دو تیغ و دو شمشیر بر هم فرود آیند و برخورد ضد هم داشتند یکدیگر را کُند و بى خاصیت می‌کنند.


وحدت

 

دو قبیله کاوس و خزرج نام داشت

 

یک زدیگر جان خون آشام داشت

 

کینه‌های کهنه‌شان در مصطفى

 

محو شد در نور اسلام و صفا

 

آفرین بر دست پاک اوستاد

 

صد هزاران ذرّه را داد اتّحاد

 

همچو خاک مفترق در رهگذر

 

یک سبوشان کرد، دست کوزه گر

 

۲۰بهمن

مسابقه گردن کشی


۲۰بهمن

مولوی خالد نقشبندی شافعی
شعری را در مدح و منقبت حضرت امام رضا(ع) در حین تشرف به بارگاه ملکوتی آن حضرت در خراسان سروده است:

این بارگاه کیست کز عرش برتر است               وز نور گنبدش همه عالم منور است 
وز شرم شمس پای زرش کعبتین شمس        در تخته نرد چرخ چهارم به شش دراست 
وز انعکاس صورت گل آتشین او                    بر سنگ جای لغزش پای سمندر است 
نعمان خجل زطرح اساس خور نقاش              کسری شکسته دل بی‌طاق مکسر است 
بهر نگهبانی کفش مسافران                     بر درگهش هزار چو خاقان و قیصر است 
این بارگاه قافله سالار اولیاست                        این خوابگاه نور دو چشم پیمبر است 
این بارگاه حضرتی است که ازشرق تابه غرب  وز قاف تا به قاف جهان سایه گستر است 
این روضه رضاست که «فرزند کاظم است»         سیراب نوگلی زگلستان جعفر است 
سرو سهی زگلشن سلطان انبیاست                        نو باده حدیقه زهرا و حیدر است 
مرغ خرد به کاخ کمالش نمی‌پرد                      بر کعبه کی مجال عبور کبوتر است 
تا همچو جان زمین تن پاکش به بر گرفت     او را هزار فخر بر این چرخ اخضر است 
بر اهل ظاهر آنچه ز اسرار باطن است              زگوشه ضمیر مصفاش مضمر است 
خورشید کسب نور کن از جمال او                     آری جزا موافق احسان مقرر است 
برگرد حاجیا به سوی مشهدش روان             کاین جا توقفی نه چو صد حج اکبر است 
بی طی ظلمت آب خضر نوش بر درش        کاین دولتی است رشک روان سکندر است 
بتوان شنید بوی محمد(ص) زتربتش                   مشتق بلی دلیل به معنی مصد است 
از موج فتنه خرد شدی کشتی زمین                      گرنه او راز سلسله آل لنگر است 
زوار بر حریم وی آهسته پا نهید                   کز خیل قدسیان مفرشش ز شهپر است 
غلمان خلد کاکل خود دسته بسته‌اند             پیوسته کارشان همه جاروب این در است 
شاها ستایش تو به عقل و زبان من         کی می‌توان که وصف تو از عقل برتر است؟ 
اوصاف چون تو پادشهی از من گدا                    صیقل زدن به آیینه مهر انور است 
جانا به شاه مسند لولاک کز شرف                      بر تارک شهان اولوالعزم افسر است 
دیگر به حق آنکه بر اوراق روزگار                     بابی زدفتر هنرش باب خیبر است 
دیگر به نور عصمت آن کس که نام او              قفل زبان و حیرت عقل سخنور است 
آنگه به سوز سینه آن زهر داده‌ای                 کز ماتمش هنوز دو چشم جهان تر است 
دیگر به خون ناحق سلطان کربلا                 کز وی کنار چرخ به خونابه احمر است 
دیگر به حق آنکه زبحر مناقبش                      انشای بو فراس زیک قطره کمتر است 
آنگه به روح اقدس باقر که قلب او                    مر مخزن جواهر اسرار را در است 
دیگر به نور باطن جعفر که سینه‌اش                    بحر لباب از در عرفان داور است 
آنگه به حق موسی کاظم که بعد از او              بر زمره اعاظم و اشراف سرور است 
دیگر به قرص طلعت تو کز اشعه‌اش             شرمنده ماه چهارده و شمس خاور است 
دیگر به نیکی تقی و پاکی نقی                و آنگه به عسکری که همه جسم گوهر است 
دیگر به عهد پادشاهی کز سیاستش                 با بره شیر شرزه بسی به ز مادر است 
بر«خالد» آر رحم که پیوسته همچو بید             لرزان ز بیم زمزمه روز محشر است 
تو پادشاه دادگری این گدای زار                   مغلوب دیو سرکش و نفس ستمگر است 
از لطف چون تو شاه ستمدیده بنده‌ای       از جور اگر خلاص شود وه چه درخور است 
نا اهلم و سزای نوازش نیم ولی                     نا اهل و اهل پیش کریمان برابر است

"صلوات"

۱۹بهمن

سلام

قسمت هشتم عکس های اردوی یاوران امین 3

۱۶بهمن


دوسِت دارم سبد! سبد! باز گلِ صف جوونه زد
دوسِت دارم سبد جونم تو صف تا آخر می مونم

پلو تو قلبمون جاشه حتی اگه هندی باشه
جون منو ازم بگیر به جاش بده دو تا پنیر


۱۶بهمن

۱۵بهمن

 برای جمع آوری این مطالب زمان قابل توجهی صرف شده است!!

لطفا با دقت مطالعه کنید،تمام قسمت ها را پیگیری کنید و مارا از نظرات خود محروم نکنید!

قسمت سوم و پایانی!!

 

همان طور که علمای اسلام توجه و عنایت به همه احادیث وارده از رسول گرامی اسلام داشته و کتابهایی در این رابطه تالیف نموده اند و شروحی را تصنیف کرده اند، در مورد احادیث وارده نسبت به مهدی نیز عنایت به خرج داده و کتابها نوشته اند.

 

از جمله «الفکر فی ظهور المنتظر» که شیخ محمد سفارینی (متوفای 1188 هـ ق ) در کتاب «لوامع الانوار البهیه» و شیخ صدیق حسن القنوجی (متوفای 1307 هـ ق ) در کتاب «الاذاعه لما کان و مایکون بین یدی الساعه» و غیره بیان کرده اند.

 

و نیز از جمله کسانی که در شأن مهدی کتاب تالیف نموده «قاضی محمد بن علی شوکانی» است که وی در کتاب خود به نام «التوضیح فی تواتر ما جاء فی المهدی المنتظر و الدجال و المسیح» علاوه بر تحقیقی که در مورد احادیث وارده در خصوص مهدی نموده در مورد حضرت مسیح و دجال نیز تحقیق کرده و کتاب شوکانی را صدیق حسن در کتاب خود «الاذاعه» بیان داشته و گفته «شوکانی از کسانی است که در شان مهدی کتابی تالیف نموده و روایات متواتره در خصوص آن بزرگوار را نقل کرده است.»

 

و همچنین جمع نموده سید علامه «بدر المله المنیر محمد بن اسماعیل امیر یمانی» احادیثی را که حکم می کند به خروج مهدی و بیان می دارد که مهدی از آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم است و اینکه او در آخر الزمان ظاهر می گردد. سپس امیر یمانی اضافه می کند که زمان ظهور مهدی را تعیین نکرده اند. ولی این مقدار روشن است که او قبل از دجال ظاهر خواهد شد.

 

بعضی علما که احادیث مهدی را متواتر دانسته اند:

 

1 ـ از کسانی که بیان داشته احادیث وارده در مورد مهدی در حد تواتر است حافظ «ابوالحسن محمد بن الحسین الابری السجزی» (متوفای 363 هـ ق ) صاحب کتاب «مناقب الشافعی» است.

 

وی ضمن رد شخصی به نام «محمد بن خالد الجندی» که مدعی شده «لامهدی الا عیسی بن مریم» یعنی مهدی بجز عیسی بن مریم کس دیگری نیست ، می گوید :

 

محمد بن خالد پیش اهل صناعت و نقل و حدیث شناخته شده نیست ( و لذا به حرف او نمی شود اعتنا کرد) و حرف او که می گوید «مهدی همان عیسی است» چه ارزشی دارد در مقابل اخبار و روایات متواتر و مستفیض که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که این روایات متواتر نبوی، مهدی را غیر از عیسی بلکه شخصی از اهل بیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) معرفی می کند و توضیح می دهد که او در زمین به مدت هفت سال حکومت خواهد فرمود و زمین را آکنده از عدل و داد خواهد کرد.

 

و عیسی بن مریم علیه السلام نیز ظاهر گشته مهدی را در کشتن دجال یاری می کند و مهدی علیه السلام امام این امت خواهد بود و عیسی علیه السلام پشت سر او نماز می خواند.

 

و نیز متواتر بودن اخبار مهدی را صاحب کتاب المنار المنیف از حافظ ابوالحسن نقل نموده و با عدم اعتراض خود متواتر بودنش را قبول کرده است.

 

و همچنین از حافظ ابوالحسن تواتر احادیث مهدی را «حافظ ابن حجر» در کتاب «تهذیب التهذیب» در ترجمه «محمد بن خالد الجندی» نقل نموده بدون اعتراض او را پذیرفته چنانچه صاحب کتاب فتح الباری تواتر را نقل کرده و پذیرفته است.

 

و از جمله علمای بزرگ که تواتر اخبار مهدی را قبول نموده جلال الدین سیوطی است که در باب نزول عیسی بن مریم علیه السلام در آخرین جز کتاب «العرف الوردی» تواتر اخبار مهدی را از حافظ ابوالحسن نقل کرده و اعتراض ننموده است.

 

و شخصیت دیگری به نام «مرعی بن یوسف» تواتر اخبار مهدی را در کتاب خود به نام «فوائد الفکر فی ظهور المهدی المنتظر» از حافظ ابوالحسن نقل کرده و پذیرفته است و نیز صدیق حسن در کتاب خود «الاذاعه لما کان و ما یکون بین یدی الساعه» تواتر را از حافظ ابوالحسن نقل کرده و مدعای او را پذیرفته است.

 

2 ـ از دیگر شخصیت هایی که احادیث وارده را در مورد مهدی در حد تواتر می داند «شیخ محمد برزنجی» (متوفای 1103 هـ ق ) است که در کتاب خود «الاشاعه لا شراط الساعه» می گوید: «باب سوم در بیان علامات و نشانه های بزرگی است که بعد از وقوع آنها قیامت به پا می شود و این نشانه ها زیاد است که از جمله آنها ظهور مهدی است که اولین نشانه های بزرگ است.»

 

بعد توضیح می دهد: «آگاه باش که احادیث وارده در مورد مهدی با اختلاف عبارات و تعابیری که در آنها هست بی نهایت زیاد است.»

 

بعد می گوید : «آنچه در روایات کثیره صحیحه آمده، مهدی از اولاد فاطمه است»، و مطلب را ادامه می دهد تا می گوید «به تحقیق روشن شد بر شما اینکه روایاتی که دلالت می کند بر وجود مهدی و خروج وی در آخر الزمان و اینکه مهدی از عترت پیامر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و از اولاد فاطمه است در حد تواتر معنوی است و معنی ندارد کسی این همه روایات را منکر شود.»

 

خلاصه در آخر کتاب خود در ختم بیانش بعد از اشاره به بعضی اموری که در آخر الزمان پیش خواهد آمد، می گوید : «نهایت چیزی که توسط اخبار صحیح کثیر و مشهور که در حد تواتر معنوی است، ثابت گردیده وجود امارات و علامات بزرگ است در آخر الزمان که از جمله آنها بلکه اول آنها خروج مهدی علیه السلام است که از اولاد فاطمه رضی الله عنها می باشد و زمین را پر از عدل و داد خواهد نمود بعد از اینکه پر از ظلم و جور شده باشد.»

 

3 ـ عالم و دانشمند دیگری که بیان داشته احادیث مهدی در حد تواتر است، «شیخ محمد سفارینی» (متوفای 1188 هـ ق) می باشد که در کتاب «لوامع الانوار البهیه» می گوید : «روایاتی که دلالت بر خروج مهدی دارد زیاد است حتی به حد تواتر معنوی رسیده و آنقدر شایع و مشهور بین علمای اهل سنت است که جز معتقدات آنها محسوب می گردد،» و به دنبال آن بعضی از آثار و احادیث مربوط به خروج مهدی را ذکر می کند و نام بعضی از صحابه را که احادیث مهدی را نقل نموده اند بیان می دارد.

 

سپس می گوید : «روایات مهدی که از اصحاب رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده و من نام بعضی را بردم و بعض دیگر را نبردم و همچنین از تابعین به صورت متعدد نقل گردیده که مجموع آنها مفید علم قطعی و یقینی است.

 

پس ایمان به خروج و ظهور مهدی واجب است چنانچه این مطلب نزد اهل علم و دانش ثابت بوده و در جمله عقاید اهل سنت و جماعت مندرج است.»

 

4 ـ و نیز از علمای بزرگی که روایات مهدی را در حد تواتر می داند، «قاضی محمد بن علی شوکانی» (متوفای 1250 هـ ق ) می باشد که وی صاحب تفسیر مشهوری است و مولف، کتاب نیل الاوطار و کتاب دیگری دارد به نام «التوضیح فی تواتر ما جا فی المهدی المنتظر و الدجال و المسیح» که قبلا هم به این کتاب اشاره رفت.

 

در کتاب مزبور می گوید : «روایاتی که در مورد مهدی وارد شده و امکان وقوف بر آنها هست، پنجاه روایت است که در بین آنها روایات صحیح، حسن و نیز ضعیفی هست که ضعف آن جبران شده است.»

 

بنابراین روایات وارده در خصوص مهدی بدون شک متواتر است و چگونه متواتر نباشد و حال آن که روایات کمتر از پنجاه را در همه اصطلاحات مورد قبول در اصول، متواتر توصیف می کنند.

 

و اما آثار وارده از صحابه رضی الله عنهم که در آنها به نام مهدی علیه السلام تصریح شده، جدا زیاد است و برای آن حکم رفع است و در مقابل این همه روایات صریح که دلالت بر ظهور مهدی دارد با سلیقه و اجتهاد سخن گفتن و منکر آن شدن سزاوار نیست (زیرا اجتهاد در مقابل نص باطل است).

 

بعد شوکانی در کتاب مذکور در مسئله نزول مسیح علیه السلام می گوید : «ثابت گردیده که احادیث وارده در مورد مهدی منتظر، متواتر است چنانچه احادیث وارده در خصوص دجال و نزول عیسی بن مریم علیه السلام متواتر است.»

 

5 ـ و از جمله علمایی که مدعی تواتر اخبار مهدی شده «شیخ صدیق حسن القنوجی» (متوفای 1307 هـ ق ) می باشد که در کتاب خود «الاذاعه لما کان و ما یکون بین یدی الساعه» می گوید : «روایات وارده در مورد مهدی با اختلافی که در آنها هست از نظر تعبیر و عبارات جدا زیاد است و به حد تواتر معنوی می رسد که این قبیل روایات در سنن و غیر سنن از کتب اسلامی از قبیل معاجم و مسانید آمده است.»

 

تا آنجا که می گوید : «بی شک مهدی در آخر الزمان خروج خواهد کرد بدون اینکه سال و ماه خروجش مشخص شود زیرا اخبار در ظهور مهدی مواتر است و جمهور امت اسلام خلفا عن سلف بر آن اتفاق نظر دارند مگر عده قلیلی که مخالفت آنها ارزشی نداشته و قابل اعتنا نیست.»

 

سپس اضافه می کند «معنی ندارد کسی شک کند در امر این شخصیت فاطمی موعود منتظر که این همه دلایل و احادیث بر وجود و ظهور ایشان اقامه گردیده است. و بلکه انکار آن جرئت و جسارت بزرگی است در مقابل روایات مستفیض مشهوری که در حد تواتر است.»

 

6 ـ و همچنین از کسانی که تواتر احادیث مهدی را نقل نموده، شخصی است از علمای متاخرین به نام «شیخ محمد بن جعفر کتانی» (متوفای 1345 هـ ق ) که در کتاب خود به نام «نظم المتناثر من الحدیث المتواتر» که می گوید : «به تحقیق ذکر کرده اند که نزول حضرت عیسی علیه السلام ثابت است چه در کتاب، چه در سنت و چه به اجماع»

 

سپس ادامه می دهد که روایات وارده در خصوص مهدی منتظر متواتر است همچنان که روایات وارده در مورد دجال و عیسی بن مریم در حد تواتر است.  

                                                     "صلوات"
۱۵بهمن

 برای جمع آوری این مطالب زمان قابل توجهی صرف شده است!!

لطفا با دقت مطالعه کنید،تمام قسمت ها را پیگیری کنید و مارا از نظرات خود محروم نکنید!

در ادامه بحث قبلی!

ثانیا : اینکه بعضی از نویسندگان در زمان معاصر ناآگاهانه اقدام به طعن احادیثی نموده که در مورد مهدی علیه السلام وارد شده و این اقدام نه تنها از روی علم و آگاهی نبوده بلکه به علت جهل و نادانی طاعن و یا تقلید او از فردی است که به احادیث نبوی اعتنایی ندارد.

 

از جمله این افراد شخصی است به نام عبدالرحمن محمد عثمان که تعلیقه و حاشیه ای بر کتاب تحفه الاحوذی زده و اخیرا در مصر به چاپ رسیده که در جزء ششم در باب ما جا فی الخلفاء در حاشیه خود می گوید:

 

خیلی از علما نظرشان بر این است که احادیثی که در مورد مهدی وارد شده مشکوک است و صحت نقل آن از رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم ثابت نیست بلکه همه آنها از موضوعات و جعلیات شیعه است و نیز در جلد ششم در باب «ماجا فی تقارب الزمن» و «قصرالامل» در حالی که قصدش پایین آوردن شان و منزلت مهدی است, می گوید : خیلی از علمای مورد وثوق و حافظ حدیث معتقدند احادیثی که در خصوص مهدی وارد شده از جعلیات فرقه باطنیه و شیعه و امثالهم است و نسبت این قبیل روایات به نبی اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) درست نیست.

 

بلکه بعضی بیش از این تجری پیدا کرده و پا فراتر نهاده مانند محیی الدین عبدالحمید که در تعلیقه خود بر کتاب الحاوی للفتاوی که تالیف سیوطی است می گوید : در آخرین جزء از کتاب العرف الوردی فی اخبار المهدی ص 166 بعضی از باحثین معتقدند هر حدیثی که در مورد مهدی یا دجال نقل شده از اسرائیلیات است.

 

و از همه اینها خطرناک تر و شکننده تر تعلیق و حاشیه ابوریه رئیس بعثه الازهر در لبنان است که در سال گذشته بر کتاب النهایه ابن کثیر نوشته و نتیجه و خلاصه کلامش آن است که همه احادیثی که در مورد مهدی، عیسی بن مریم و دجال وارد شده رمز و کنایه از نصرت حق بر باطل است (به این معنی که مهدی و عیسی بن مریم و دجال واقعیت ندارد بلکه این قبیل تعابیر کنایه از پیروزی حق بر باطل است )

 

 

پس برای رد این خیالات واهی و بی اساس و به جهت اینکه بر هر فرد مسلمان که باید به اصلاح نفس خود بپردازد لازم و ضروری است اخبار و بیان پیامبر خود را تصدیق نموده و نسبت به آن هیچ گونه شک و تردیدی به خود راه ندهد ـ چنانکه قبلا اشاره شد_ در مورد مهدی علیه السلام بحث و تحقیق داشته باشد که عنوان این تحقیق و بحث را قرار داده است: «عقیده اهل السنه والاثر فی المهدی المنتظر».

 

علما و پیشوایان اهل سنت احادیث و آثار وارده در مورد مهدی علیه السلام را در کتاب های صحاح، سنن، معاجم و مسانید خود آورده اند که تعداد کسانی که اطلاع پیدا کرده در این رابطه بر کتب آنها یا بر ذکر تخریج شان نسبت به احادیث مهدی سی و هشت نفرند که ذیلا بیان می شود:

 

1 ـ «ابوداود» در سنن خود.

 

2 ـ «ترمذی» در جامع اش.

 

3 ـ «ابن ماجه» در سنن خود.

 

4 ـ «نسائی» که سافرینی از او نقل کرده در لوامع الانوار البهیه و نیز نقل کرده مناوی در فیض القدیر.

 

5 ـ «احمد» در مسند خود.

 

6 ـ «ابن حیان» در صحیح خود.

 

7 ـ «حاکم» در مستدرک خود

 

8 ـ «ابوبکر ابوشیبه» در المصنف.

 

9 ـ «نعیم بن حماد» در کتاب الفتن.

 

10 ـ «حافظ ابونعیم» در کتاب المهدی و همچنین الحلیه.

 

11 ـ طبرانی در الکبیر و الاوسط و الصغیر.

 

12 ـ «دارقطنی» در الافراد.

 

13 ـ «بارودی» در معرفه الصحابه.

 

14 ـ «ابویعلی موصلی» در مسند خود.

 

15 ـ «البزار» در مسند خود.

 

16 ـ «حارث بن ابی اسامه» در مسند خود.

 

17 ـ «خطیب» در تلخیص المتشابه و نیز در المتقن و همچنین در المفترق.

 

18 ـ «ابن عساکر» در تاریخ خود.

 

19 ـ «ابن منده» در تاریخ اصفهان.

 

20 ـ «ابوالحسن الحربی» در الاول من الحربیات.

 

21 ـ «تمام الرازی» در الفوائد.

 

22 ـ «ابن جریر» در تهذیب الاثار.

 

23 ـ «ابوبکر المقری» در المعجم.

 

24 ـ «ابوعمر الدائی» در سنن خود.

 

25 ـ «ابوغند کوفی» در الفتن.

 

26 ـ «الدیلمی» در مسند الفردوس.

 

27 ـ «ابوبکر الاسکاف» در فوائد الاخبار.

 

28 ـ «ابوالحسین بن المناوی» در کتاب الملاحم.

 

29 ـ «بیهقی» در دلائل النبوه.

 

30 ـ «ابوعمر المقری» در سنن خود.

 

31 ـ «ابن جوزی» در تاریخ خود.

 

32 ـ «یحیی بن عبدالحمید الجمانی» در مسند خود.

 

33 ـ «رویانی» در مسند خود.

 

34 ـ «ابن سعد» در طبقات.

 

35 ـ «ابن خزیمه»

 

36 ـ «حسن بن سفیان»

 

37 ـ «عمر بن سبه»

 

38 ـ «ابوعوانه»

 

و چهار نفر اخیر از سی وهشت نفر را که عبارتند از :

 

«ابن خزیمه»

 

«حسن بن سفیان»

 

«عمر بن سبه»

 

«ابوعوانه»

 

«سیوطی» در العرف الوردی بیان کرده و توضیح داده که این افراد از جمله کسانی هستند که احادیث مهدی را تخریج کرده اند ولی مشخصات کتابشان را بیان نکرده است.

ادامه دارد....

۱ ۲ ۳ ۴ بعدی