گیاه شناسی(2)

انجیر ( تین )

انجیر خود بخود مزاجی دارد و برگ و شیرش نیروی یتوعی دارند . اگر برگ انجیر یافت نشود ، شاخه های  انجیر وحشی را بشکنند و بکوبند و بپزند و آبش را بگیرند و از آن افشره سازند چنانکه از سایر گیاهان افشره بدست می آورند ، افشرۀ انجیر که منعقد شود و چون عسل گردد همقوت عسل است.

گزینش :انجیر خوب دردرجه اول سفید و بعد سرخ و در درجه سوم سیاه است .
انجیر خوب رسیده بسیار خوب و کم زیان است .انجیر خشک کنش خوب دارد و لیکن خونی که از آن به وجود می آِید خوب نیست و به این علت است که تنها خوردنش شپش زیاد می کند . اما اگر با گردو و یا بادام بخورند کیموس خوب می دهد . و از همه سبک تر انجیر سفید است.
مزاج :انجیرتر کمی گرم و بسیار تر و آبکی است و کمتر فائده دارویی دارد.انجیر نارسیده زداینده و سردی بخش است . لیکن شیرش چنین نیست . انجیر خشک در اول گرم ودر آخر لطیف است .
خاصیت :انجیر خشک و به ویژه تند مزه آن بسیار

      

آمریکا شناسی(4)

اولین اروپایی ها

اولین اروپایى هایى که وارد آمریکاى شمالى شد ند- لااقل تا آن جایى که شواهد در دسترس است- نورسها (Norse) -- اسکاندیناوییها -- بودند که از گرین لند (Greenland) به سمت غرب مى رفتند. اریک سرخ (Eric The Red) حدود سال 985 در آن جا سکنى گزید. گفته مى شود که در سال 1001، پسر او، لیف (Leif)، کرانه ساحلى شمال شرقى که اکنون کانادا گفته مى شود را کاوش کرده و لااقل یک زمستان را در آن جا بسر برده است.

با این که نوشته هاى باقیمانده از نورس ها(Norse) حاکى بر آن است که دریا نوردان وایکینگ Viking) (ساحل آتلانتیک آمریکاى شمالى را تا حد باهاماس (Bahamas) کشف کرده اند، چنین ادعاهایى هنوز به اثبات نرسیده است. در سال 1963، خرابه هاى برخى از خانه هاى نورس(Norse) که قدمت آن ها به همان زمان ها مى رسد در Danse-adx-Meadow در New Foundland شمالى کشف شد که خود تا حدى ادعاهاى ذکر شده در کتیبه هاى نثرهاى نورس (Norse) را به اثبات مى رساند.

      

گیاه شناسی(1)

استوقدوس  ( استو خودوس)

گیاهی است دارای پرزهای باریک و سرخرنگ که به پرز خوشه جو شبیه است و برگهایش از برگ جو درازتر است و چوبهایش خاکی رنگ و همچون افتیمون بی گل است. ترکیبش از گوهر خاکی سرد و آتشین لطیف است . مزه اش تند است و به تلخی می زند .

مزاج : در درجه اول گرم و در درجه دوم خشک است .

خاصیت درمانی : بوسیله تلخی که در آن است گدازنده و لطافت بخش است ، تناول آن بند آمدگیها را باز می کند ، می زداید و اندک قبوضیتی دارد که بدن و درون را توان دهد و عفونت را جلوگیری می نماید .

مفاصل  : آب پز آن دردهای پی و دنده ها را تسکین می دهد . شربت آن در مداوای بیماریهای سرد عصب بهترین دارو است . پس لازم است کسانی که ضعف اعصاب دارند یا از سرما به بیماری عصب دچارند بر این دارو مداومت کنند .

اندامان سر : در علاج مالیخوالیا و صرع سودمند است .

اندامان غذا : برای صفرایی مزاجان خوب نیست چون دچار قی می شوند . این دارو تشنگی آور است .

اندامان دفعی : مجاری بول را استحکام می بخشد . بلغم و سودا را بیرون می راند که این خاصیت ها را جالینوس ذکر ننموده است . نسخه آن عبارت از دوازده (کشوت ) اسطوخودوس ، مخلوط با شراب صاف یا سکنجبین و اندکی نمک است .

گیاه شناسی

با سلام 

از امروز قصد دارم انشاالله یک سری مطالب                                              

در سی قسمت درباره گیاهان،داروها و مواد غذایی را منتشر کنم.

تمامی این مطالب برگرفته از کتاب شریف قانون می باشد.

این کتاب به دست مرحوم بوعلی به زبان عربی نوشته شده.

ما برای شما ترجمه ی آن مطالب را آورده ایم.

این کتاب به دست مرحوم شرفکندی به فارسی ترجمه شده.

کتاب به زبان عربی چهار مجلد می باشد اما ترجمه آن هشت مجلد به همراه نمایه موضوعی است.

مطالب ما از مجلد دو ترجمه فارسی می باشد.

با نظراتتون خوشحالمون کنید.

باشد که مقبول افتد!!!!!

بمنه و کرمه!!

آمریکا شناسی(3)

فرهنگ آمریکاى بومى

آمریکایى که به اولین اروپایى ها خوش آمد گفت بسیار بیشتر از یک بیابان خشک و خالى بود. امروزه اعتقاد بر این است که جمعیت نیمکره غربى حدودا اندازه جمعیت اروپاى غربى آن زمان بوده – قریب به چهل میلیون نفر.

تعداد آمریکایی هاى بومى ساکن در آن چه که امروزه آمریکا خوانده مى شود در آغاز مستعمره سازى هاى اروپاییان بین 2 تا 18 میلیون تخمین زده مى شود که از این میان بیشتر تاریخ نویسان به تخمین کمتر متمایل هستند. آن چه مسلم است همانا تاثیر مخرب و جبران ناپذیر بیمارى اروپا بود که از همان تماس اول با این افراد بومى، بر آن ها وارد شد. به ویژه مرض آبله باعث ویرانى بسیارى از قبایل شد و گمان برده مى شود که علت بیشتر کاهش سریع جمعیت سرخپوستان در قرن 16 میلادى این مرض بوده تا جنگ ها و زد و خوردهاى گوناگون دیگر با مهاجرین اروپایى.

     

آمریکا شناسی(2)

تلنبار سازان و دهکده هاى سرخپوستى
آدنانها (Adenans) ظاهراً جذب قبایل دیگر که هوپ ویلیانها (Hopewellians) خوانده میشوند، شده و یا به نقاط دیگر نقل مکان کردند. یکى از مهم ترین مراکز فرهنگى آن ها در جنوب اوهایو (Ohio) یافت شده که آثار هزاران مورد از این تلنبارها هنوز پا برجاست. هوپ ویلیان ها (Hopewellians) که بازرگانان ماهرى بودند به داد و ستد کالا و اجناس گوناگون در منطقه اى که شعاع آن به صدها کیلومتر مى رسید، مى پرداختند.
تا حوالى قرن پنجم هوپ ویلیانها (Hopewellians)، نیز ناپد ید شده و به تدریج راه براى تشکیل قبایل گوناگون دیگر که مرسوم به مى سى سى پى ها ((Mississippians یا تمدن تمپل موند(Temple Mound) مى باشند، گشوده شد. شهر کاهوکیا (Cahokia) که در سمت شرق سنت لوییز (St.Louis) ایالت میسورى واقع است، به گفته اى در اوایل قرن دوازده میلادى جمعیتى قریب به بیست هزار نفر داشته است. در مرکز این شهر، تنلبار خشتى عظیمى که نوک آن مسطح بود قرار داشته که ارتفاع آن سى متر و بنیاد آن سى و هفت هکتار بوده است. هشتاد تلنبار دیگر نیز در همان حوالى کشف شده است.
شهرهایى همچون کاهوکیا جهت تامین غذا و آذوقه خود، به شکار، دامدارى، بازرگانى و کشاورزى متکى بودند. این افراد تحت تاثیر جوامع پیشرفته تر جنوبى، به شکل جوامع سلسله مراتبه اى قبیله اى در آمده که برده دارى در آن ها رایج و به قربانى کردن انسان مى پرداختند.
حدود سال 900 میلادى، آناسازیها(Anasazi)، نیاکان سرخپوستان هوپى (Hopi Indians) امروزى در آن چه که امروزه ایالات متحده جنوبى خوانده مى شود، شروع به ساختن دهکده هاى سرخپوستى خشتى و سنگى نمودند. این بناهاى آپارتمان گونه عجیب ویکتا اغلب در نوک صخره ها ساخته مى شد. معروف ترین آن ها " قصر صخره" (Mesa Verde) در ایالت کلرادو است که حدود 200 اتاق داشت. از بناهاى دیگر، خرابه هاى پویبلو بونیتو(Pueblo Bonito) در نوار مرزى رودخانه چاکو (Chaco) نیو مکزیکو است که 800 اتاق داشت.
شاید دولتمندترین سرخ پوستان آمریکایى پیش از کلمبوس در منطقه شمال غربى پاسیفیک زندگى مى کردند. حدود 1000 سال قبل از میلاد تهیه آذوقه و مسکن از طریق وفور ماهى و مواد خام میسر میشد. سرشارى پاتلاچ (Potlatch) این جامعه به عنوان معیاری براى زیاده روى، جشن و سرور هنوز نیز پابرجاست و نظیر آن در تاریخ آمریکاى اولیه یافت نمى شود. 
اولین گروه سرخ پوستان که به ساختن تلنبارهاى هرم شکل در آن چه که اکنون ایالات متحده نامیده می شود پرداختند آدنانها (Adenans) بودند. این گروه حدود 600 سال قبل از میلاد ساختن نقاط خاکى زیر زمینى و سنگر را آغاز نمودند. بعضى از این تلنبارهاى باقیمانده از آن دوره به شکل پرند گان و یا مارها هستند که احتمالا معناى مذهبى داشته ولى تا کنون کسى به آن ها پى نبرده است.

این داستان ادامه دارد.....

آموزش عکاسی سوررئال چندگانه

احتمالا عکس‌هایی مث عکس‌های زیر رو دیدین و با خودتون میگین که چطور میشه یک عکس سوررئال چندگانه گرفت؟

 

کار سختی نیست. توی این آموزش قصد دارم شما رو با این ترفند که ترکیبی از عکاسی و تاریکخانه دیجیتال (فوتوشاپ) هست، آشنا کنم.

آمریکا شناسی(1)

در اوج عصر یخ، بین 34000 و 30000 سال قبل از میلاد، اکثریت آب هاى زمین در قعر قاره هاى عظیم یخى نهفته بود. در نتیجه دریاى برینگ (Bering Sea) صدها متر از سطح کنونى خود پایین تر بود و یک پل خشکى، بنام برینجیا (Beringia) بین آسیا و آمریکاى شمالى پدیدار شده بود. تخمین زده مى شود برینجیا، در منتهى الیه خود، عرضى نزدیک به 1500 کلیومتر داشته است. یک تندرا(دشتی هموار) مرطوب و بى درخت پوشیده شده از سبزه زارهای فراوان و نباتات باعث جلب حیوانات غول آسا شد که انسان هاى اولیه جهت بقا به شکار آن ها مى پرداختند.

اولین انسان هایى که پا به آمریکاى شمالى گذاشتند بدون آن که بدانند قدم به قاره اى نوین مى گذاشتند. آن ها رسم اجداد خود را طى هزاران سال پیش دنبال می کردند و از سواحل سیبرى عبور کرده و از فراز پل خشکى گذشتند.

پس از رسیدن به آلاسکا، هزاران سال دگر نیز سپرى شد تا این نخستین اتباع آمریکاى شمالى راه خود را به دهانه کوه هاى یخى عظیم جنوب باز کرده تا به نقطه اى که اکنون ایالات متحده (United States) نامیده می شود، برسند. امروزه نیز شواهد زندگى نخستین و بدوى در آمریکاى شمالى یافت مى شود. مقدار کمى از این شواهد را می توان به طور موثق به پیش از 12000 سال قبل از میلاد مربوط ساخت؛ اخیرأ یک برج دیده بانی درشمال آلاسکا کشف شده که قدمت آن تقریبأ به همان دوره می رسد. نیزه هایى نیز در نزدیکى کلاویس (Clovis) نیومکزیکو یافت شده است.

علاوه بر آن مصنوعات مشابهى نیز در برخى نقاط دیگر آمریکاى شمالى و جنوبى کشف شده که دال بر این است که حیات احتمالأ در اکثر نیمکره غربى تا قبل از 10000 سال پیش از میلاد کاملا شکل گرفته بود.

آن زمان، ماموت ها شروع به انقراض کرده و بایسون (گاو میش وحشى آمریکاى شمالى) منبع اصلى تغذ یه و پوست خام این آمریکایى هاى اولیه شدند. به مرور زمان، گونه هاى بیشتر و بیشترى - - چه از طریق شکار بیش از حد و یا بدلایل طبیعی- - منقرض مى شدند. گیاهان و دانه ها بخش مهمى ازخوراک روزانه آمریکایى هاى اولیه را تشکیل مى دادند. به تدریچ، گله ها و نخستین آثار کشاورزى پدیدار گشت. سرخ پوستان حدود 8 هزار سال قبل از میلاد، در آن چه که اکنون مکز یک مرکزى خوانده می شود، پیشرو این کار شدند و شروع به کشت ذرت، کدو و لوبیا کردند. به تدریج، این مهارت ها به سوى شمال کشیده شد.

تا حدود 3000 سال قبل از میلاد، نوع ابتدایى ذرت در دره هاى نیومکزیکو و آریزونا رشد یافت. سپس اولین نشانه هاى آبیارى پدیدار شد و تا سال 3000 قبل از میلاد، نخستین اثر حیات روستایى پدیدار گشت.

تا قرن اول میلا دى، هوهوکومها (Hohokum) در حوالى آن چه که امروز فینیکس (Phoenix)، آریزونا نامیده مى شود، سکنى گزیده بودند. مشغله آن ها ساختن تلنبارهاى هرم شکل به فرم آن چه که در مکزیک یافت مى شد و تاسیس سیستم های آبیارى و کانال هاى آب بود. 

این مطلب ادامه داره...........